Weer lag ik pas kwart voor twee in bed. Ik vind het zo'n leuke serie, The Witcher.
Tien voor acht eruit.
Moest nodig mijn blaas legen.
Dunne zomerse driekwart broek aan, t-shirt.
Katjes eten, buitenbeestjes eten.
Andere stuk aardbeienslof als ontbijt.
Ineens weer doodmoe, krachteloos.
Vanmorgen wel het kantoor met de stofzuiger onder handen genomen, plafondranden, onder kast, raamkozijn. In de woonkamer ook weer gelijk, Zorro ging er met een plant uit de pot gehaald, vandoor... Snertkat.
Tjonge, die was toch eens wild en baldadig vanmorgen. Daar ging de vaas met bloemen om... Ziggy die steeds krijste en siste, omdat ie zo wild was en haar pijn deed. Maar het kleine meisje bijt al aardig van zich af. Ze begint ook fel te worden.
Flinke tijd gezeten om bij te komen.
Lief had bericht gestuurd, dat ie tegen avondeten thuis zou zijn.
Ben ik eerst Free your Voice vanaf het begin gaan luisteren, kijken en her en der (weer) mee gedaan. Maar voornamelijk om aantekeningen en verslag te maken.
Van de week belde zoon om te vragen of ik voor de ene overgebleven papegaai en de kat wilde zorgen tijdens hun vakantie?
Ja, tuurlijk! Blij verrast. Zomaar ineens.
En de uitslag van het onderzoek was binnen. Als kind ADHD gediagnostiseerd. Nu ADD. De H is eraf gevallen. Schoondochter was bij het tweede gesprek geweest en vond de vragen wel frapant. Ze herkende ook heel veel bij zichzelf.
Daar ben ik wel erg blij mee. Misschien durft ze het aan om ook eens wat onderzoek te ondergaan. Niet om 't label opgeplakt te krijgen, maar om helder te krijgen óf en zo ja, hóe er dan mee om te gaan.
Ik weet nog zooo goed, toen zoon als kind eindelijk de diagnose kreeg, daar waar ik vanaf zijn geboorte steeds tegen een medische muur liep. Ik kreeg het label overdreven en overbezorgde moeder. Werd niet serieus genomen. Zat tussen mijn oren. Eindelijk een kinderarts die wel naar mijn verhaal luisterde en me serieus nam, mede met behulp van een leerkracht op school. Hoe vaak ik 'onredelijk' op hem had gereageerd. Het verdriet wat ik toen had. Niet omdat ie een label kreeg, maar omdat ik besefte, dat ie er écht niks aan kon doen. Waarvoor ik 'onredelijk' op zijn gedrag en onkunde reageerde.
Ik noem het onredelijk, maar weet niet hoe ik het anders moet omschrijven. Misschien begrijpen jullie het wel.
Terwijl ik met FyV bezig was, appte schoondochter. Vraagje.. Of ik in augustus, haar eerste werkdag, op de kleine man wil passen tot zoon thuis zou komen. Van 14-16.30 u ongeveer. En misschien nog wel vaker, omdat zoon dan niet steeds extra vrij hoeft te vragen.
Ik viel zowat van mijn stoel.
Zomaar.. uit het niets...
Hoef denk ik niet toe te lichten wat daarop mijn antwoord was!
Gaat het dan toch nog helemaal goed komen??
Grappig wel.. zoon stuurde me iets, ik dacht om mijn reactie te peilen.. stomverbaasd.. die wist totaal van niks.
Die zei 'precies' hetzelfde als ik: Nou flikker ik bijna toch echt van mijn stoel!!
Tot op heden heb ik 'm nog niet verder gehoord erover.
Appt lief dat ie tegen half drie al thuis kwam.
Mijn late lunch bereid: Gebakken champignons met wat ontbijtspek, bosui en bieslook. Op twee spelt-volkoren boterhammen.
Toen stond de buurman voor de deur, of ie op het dak van de bijkeuken mocht voor wat werkzaamheden? Ja, tuurlijk!
Maar wel fijn dat ie het even vraagt.
Buurman liep voor het tuinpad af, lief kwam achterom het tuinpad op.
Even gekletst. Vooral over het totaal onverwachte gebeuren rondom de familie.
Is hij naar bed gegaan, was moe. Klonk ook alsof ie flink gezopen had.
Poos geslapen. Ondertussen heb ik geprobeerd mijn CV aan te passen naar mijn eigen woorden, lukte niet erg. Foto erbij helemaal niet.
Buiten dat ik geen recente foto heb, waar ik er niet ziek of ernstig vermoeid op uit zie. Twaalf kilo zwaarder dan begin 2023. Om en nabij.
De katjes liggen meestal in mijn buurt. Aan tafel op de stoel naast mij of op schoot. Aan het bureau er óp. Ziggy lag zooo lief te slapen.
Lief zei toen ie thuiskwam: Jemig, wat is Zorro groot gegroeid!!
Hij groeit ook hard. Komt al met z'n kop boven de salontafel uit als ie er tegenop gaat staan. Ziggy blijft wat achter. Ze is ook jonger.
Zo moe, dat ik me niet kon aanzetten tot eten koken. Lief heeft frietjes gebakken, ik eieren gebakken en de rest ananas gesneden.
Nog een poos aan tafel gezeten. Kattenboek bij gewerkt. Kreeg ik bij Royal Canin kado. Eerste jaar van je kitten.
Mijn handnagels eens gefatsoeneerd, waren veel te lang. Kwam er maar niet van.
Kon niet eens meer normaal typen.
De konijnen even laten rennen en binken. Kruiden en groente gegeven.
Twan was weer eens ondeugend. Wilde de ren niet in. Eindelijk de twee andere erin.. deurtje dicht en geduld hebben. Jaaa, hebbes! Stouterd.
Bijna donker. De katten vinden het maar wát interessant, wat daar buiten rondloopt.
Ze zullen toch eerst helemaal aan ons gewend moeten zijn, volledig geënt en gechipt. Gaat nog wel een paar maandjes duren.
Schattekat mocht destijd aan een lange lijn buiten. Die moesten we continue ontwikkelen en ontwarren. Rond de boom, door de pergola, onder de tafel door, in de boom over de stoel. Zorro is ook zo'n ondernemend ding. Voor de duvel en z'n ouwe moer niet bang. Staat met z'n zwarte hartjesneusje vooraan.
Ziggy is veel schrikachtiger en de kat uit de boom kijker.
Bijna kwart voor twaalf.
Naar bed. Lig ik er weer eens op een meer normaler tijdstip in.
Oordoppen weer in.
